12/2020 : Zeilcollega in the Picture!
Natuurlijk is het leuk om stukjes over ons te lezen, maar nog leuker is om de verhalen van anderen te lezen! Daarom zetten wij in deze blog een collega-Zeiler in het zonnetje. Met natuurlijk verhalen over de mooiste reis-ervaring, toekomstplannen maar ook blunders!
Flashback...
We varen op de Wijde Blik, een kleine, diepe plas in de buurt van Hilversum. Het gevoel dat de wind ons bootje soms ineens oppakt en versnelt is een sensatie. Soms gaat ie ineens een beetje schuin en begint het water aan de boeg te bruisen. Een beetje meer naar links en dan wordt het minder, maar als je dan weer wat naar rechts gaat, gaan we weer. Het gevoel laat me nooit meer los. Op dat moment kan ik helemaal niet zeilen. Niet eens een beetje. Als 11 jarig ventje vaar ik met onze “bak”, een groepje van zo’n 5 zeeverkenners in een Lelyvlet. Zo’n ding waarin je kunt zeilen, roeien en wrikken en die met geen mogelijk kapot kan. Er is een zaadje gepland
Even voorstellen..
Deze blog staat in het teken van een mede-zeiler die in hetzelfde jaar vertrokken is! We hebben elkaar het jaar ervoor even vluchtig ontmoet op de Vertrekkersdag van de Nederlandse Vereniging Toerzeilers, via social media zijn we in contact gebleven. Een andere koers gevaren dan dat de Dali heeft gedaan, of dan de meeste vertrekkers kiezen.. lees het hieronder!
Hi Ben! Vertel eens over jezelf.
‘Mijn naam is Ben van Hengstum, 51 jaar, geboren en getogen Hilversummer. Dit jaar ben ik 33 jaar samen met Felia, mijn liefste, echtgenote en moeder van mijn prachtige mannen Jord (1997) en Lars (1998). In 2006 zijn we van Hilversum naar Brabant verhuisd waar Felia een B&B startte. Inmiddels wonen we in een appartement in Oosterhout, simpelweg omdat ons vrijstaande huis niet meer past bij onze plannen. Na mijn studie heb ik een paar maanden voor een baas gewerkt. Geen groot succes. Vervolgens werd ik ondernemer in de ICT en heb jarenlang met mijn broer diverse bedrijven gerund.’
Maar hoe ben je in de zeilwereld terecht gekomen?
‘Een groot deel van mijn zeilende jeugd wordt op de Kortenhoefse plassen gesleten. In vakanties en weekends trekken met de scouts door half Nederland en verkennen alle sloten, vaarten, plassen en kanalen die te bevaren zijn. We slapen aan boord of in tenten in een weiland. Of gewoon in een stadspark. Of op een veldje bij een school. Het maakt niet uit. Van generatie op generatie wordt zo het ambacht van zeilend zwerver doorgegeven. Hier moet ergens in mijn hoofd het plan zijn ontstaan om ooit de wereld te omzeilen. Hoe gaaf zou dat zijn?’
Super gaaf! En wanneer zijn jullie dan als gezin gaan zeilen?
‘Ook mijn ouders worden aangestoken door het zeilvirus. Met onze 22 voets Etap varen we voornamelijk op het Gooimeer, maar in vakanties gaan we richting Friesland of Zeeland. Binnendoor uiteraard; de zee is levensgevaarlijk. Later nemen Felia en ik deze Etap over en worden de Wadden- en Noordzee aan het vaargebied toegevoegd. Ons samenwonen wordt een gezinnetje en we nemen onze twee jongens uiteraard mee aan boord. Onze jongste is nog geen 6 weken als hij mee gaat op vakantie in onze kleine Etap. Kamperen aan boord kent ook zo z’n grenzen en met wat moed lukt het om de overstap te maken naar een Etap 30i. Tijdens onze eerste zomer op dit jacht nemen we ons voor om rustig aan te doen. We blijven kalm op het IJsselmeer dobberen, gewoon om te wennen aan deze 8 voet meer. Dat voornemen houdt niet lang stand. Al snel liggen we in Blankenberge, België. De drang naar verder en langer en meer is groot.’
We gaan er werk van maken!
Jaaa die drang kennen wij heel goed. Nieuwe avonturen klinken als muziek in de oren. Hoe is het balletje verder gerold?
‘Inmiddels zijn we zo’n 25 jaar verder. Het plan om de wereld rond te zeilen heeft nauwelijks geleden onder het verstrijken van de tijd. Bij veel fundamentele beslissingen in ons leven heeft het op de achtergrond een rol gespeeld. Een jaar of 6 geleden is het meer en meer komen bovendrijven. Ik kan me nog goed herinneren dat ik het boek van Vivian Oskam (Blijven drijven) las, het daarna aan Felia gaf en zei: “Lees dit. Als je dan nog steeds wil, gaan we er werk van maken.”. We gingen er dus werk van maken.’
Het boek van Vivian Oskam is heel inspirerend! Dat vinden wij ook, toevallig stond deze ook in een van onze vorige blogs, “top vijf: leesvoer”
‘Als zelfstandig ondernemer is het niet eenvoudig om je baan op te zeggen en te vertrekken. Lang verhaal kort: het proces om uiteindelijk de vrijheid te hebben die we nodig hadden heeft jaren, bloed, zweet en veel tranen gekost. Maar eind 2018 konden we een handtekening zetten onder het koopcontract van een Atlantic 43HK. Deze was door ons als buitengewoon geschikte vertrekkersboot gekwalificeerd. Een droom die werkelijkheid werd!
We hebben wat geklust, een seizoen proefgevaren en begin 2020 zijn we dan daadwerkelijk vertrokken. Wie alle details wil weten: we hebben vanaf de aankoop zo’n beetje alles op video vastgelegd en daar een vlog van gemaakt en op YouTube geplaatst: Sailing Eva. Inmiddels hebben we ruim 30 afleveringen live en er volgen er nog veel meer! We kiezen er bewust voor om in het Nederlands te vloggen. Onze uitdrukkingsvaardigheid is in de moedertaal veel groter. Het is bovendien nooit een doel geweest om een YouTube kanaal op te zetten met duizenden volgers waar we een inkomen uit zouden kunnen halen. Buitenlanders die ons volgen kunnen gebruik maken van de ondertiteling die we bij elke video maken. Dat doen er inmiddels best veel.’
Dali Sailing
‘De periode tussen de verkoop van onze Etap 30i en aankoop van de Atlantic hebben we een aantal keer een jacht gehuurd in Griekenland en Kroatië. Steeds te kort en het smaakte altijd naar meer. Als ik nu kijk naar de mogelijkheden die Dali Sailing voorhaar gasten biedt, dan had dat voor vele beginnend-zeilers ook een prima tussenvorm en voorbereiding kunnen zijn op het cruisersleven. Je hebt dan niet de jarenlange voorbereidingen, de verantwoordelijkheid en de kosten van een eigen schip, maar je kunt wél ervaren hoe het is om even tijdelijk op een boot te wonen. Met alle voor- en nadelen van dien.’
Mooiste reis tot nu toe..
Zo hebben we toch allemaal een ander verhaal te vertellen. Stiekem ben ik altijd jaloers op zeilers die van jongs af aan al in aanraking zijn met deze prachtige manier van voortbewegen! Maar met zulke mooie trips, wat is nu je mooiste of meest bijzondere reis tot nu toe?
‘Na jaren voorbereiden zijn we in mei 2020 vertrokken. Door alle beperkingen en gesloten grenzen vanwege COVID19 hebben we de eerste 6 weken door Nederland gezeild. Nederland is een fantastisch land en we hebben op deze manier een aangenaam rustige start kunnen maken. Dagenlang voor anker liggen op het Haringvliet zouden we in het verleden tijdens de schaarse vakanties nooit doen. Nu wel. Gewoon omdat het kan en we dat prettig vonden. Omdat wij een voorliefde voor Scandinavië hebben én Denemarken op 28 juni de grenzen opende voor reizigers vanuit Nederland zijn we de 27e juni uit Nederland vertrokken vanuit Harlingen. Dat was misschien wel de officiële start van onze grote reis.’
Wauw!! Scandinavië dat is wel even een andere route dan de meeste vertrekkers kiezen.. Vertel-vertel!
‘We zijn door noord-Denemarken gezeild, hebben de Oostzee richting Duitsland gevolgd en zijn toen via Bornholm naar Litouwen gevaren. Via de Golf van Riga naar het noorden naar Tallinn en van daar naar Helsinki. Vanaf Helsinki naar het westen kom je na Hanko in Saaristomeri, de archipelzee van Finland. Het gebied is prachtig. Ongekend mooi, rustig, ongerepte natuur, eilanden, ankerplaatsen, waanzinnig. In Helsinki ontmoetten we zeilers die ons, na de gebruikelijke sauna, de mooiste plekjes hebben aangereikt. We hebben daar op veel, heel veel mooie plekjes gelegen en genoten van de rust en de natuur. Juist die weken waren misschien wel de mooiste tot nu toe.
Vanuit Finland zijn we langs de Zweedse oostkust naar het zuiden gevaren en via Kiel en het Noord-Oostzee kanaal terug naar Harlingen. Een reis om nooit te vergeten. Niet alleen vanwege de reis…’
Heimwee
‘Tijdens de nachtelijke overtocht van Finland naar Gotland knapt er iets in Felia. De korte versie is deze. Het is nacht en ik neem de wacht van Felia over. We hebben zo’n 15 tot 20 knopen wind en liggen hoog aan de wind. In vlagen hellen we, eerlijk is eerlijk, soms net even teveel voor een comfortabele tocht. Tegelijkertijd proberen we bovenwinds langs een ondiepte te komen. De lichten op zee verwarren; we blijken zelfs de vuurtoren van Gotland al te zien, die we nog niet verwacht hadden.
Felia meent dat we het grootzeil moeten wegnemen. Ik zeker niet. Zonder grootzeil zullen we nauwelijks voortgang meer maken en dat stelt me zo bij een ondiepte in de buurt niet gerust. Bovendien gaan de golven niet weg als je het zeil wegneemt. Resultaat is slaande deuren en stemverheffing. Zo ken ik Felia niet. De rest van de nacht is overigens prachtig. De wind neemt wat af en omdat er opklaringen zijn is de sterrenhemel betoverend mooi. We komen veilig in Visby op Gotland aan.
Daags na dit incident komt het hoge woord eruit. Felia worstelt al enige tijd met het gevoel dat ze deze manier van leven niet wil. Hoewel we weten dat ze eigenlijk een huismus is, hebben we altijd gedacht dat als we op reis zijn, we ons huis mee hebben. Geen punt dus. De werkelijkheid is weerbarstiger. Felia mist onze jongens, vrienden, huis, werk, regelmaat. Heimwee is een oerkracht waartegen geen kruid is opgewassen.’
Terug naar huis
Heimwee is zeker pittig.. althans uit verhalen want heimwee herken ik niet. Maar hoe nu verder voor jullie?
‘Het lijkt er dus op dat ik alleen verder moet. Hoewel we nog in zuid Zweden liggen, zeg ik Felia dat ze anders maar naar huis moet gaan. Ik zou me wel redden. Hoewel ik daar nog steeds in geloof ben ik blij dat ik daarop terug ben gekomen. We moeten deze reis samen volbrengen. Dan maar in dagtochten, niet meer ’s nachts doorvaren. Maar ook niet meer dralen. Het doel is Harlingen, en wel zo snel mogelijk! Half oktober 2020 kwamen we weer in Harlingen aan.’
En de zeildromen dan.. ?
‘In de toekomst zou ik graag eens naar Alaska varen en dan via de westkust van Canada en de VS terug naar het zuiden. Het lijkt me een prachtig gebied, ruige natuur, spannend varen. Gemakkelijker te realiseren is misschien wel een tocht naar New York. Hoe gaaf zou het zijn om langs het vrijheidsbeeld de Hudson op te varen?’
Super gave droom! dat zeker.. Maar hoe verder met het algehele zeilavontuur?
‘Mijn droom om een tijdje aan boord te wonen en te reizen is nog niet over. Als je zo’n droom al ruim 30 jaar hebt, gaat die niet zomaar weg. Zelfs niet als die droom zonder je allerliefste levensgezel moet worden vervuld. Ik vrees dat als ik deze droom nu laat varen, ik daar voor eeuwig spijt van zal hebben. Oorspronkelijk was ons plan om na Scandinavië en de Baltische Staten langs Nederland naar het zuiden te varen en in december over te steken naar de Carieb. Dat gaat nu niet gebeuren.
Deze winter vervang ik de stuurautomaat en plotter aan boord en plaats ik zonnepanelen. Mijn plan is om in het voorjaar naar het zuiden te vertrekken. Langs Frankrijk, Spanje, Portugal de Middellandse zee op. Aangezien ik solo zal varen is mijn uitdaging om daar eerst eens bedreven in te worden. Maar mogelijk neem ik bemanning mee. Het zou natuurlijk mooi zijn als je een soulmate treft waarmee je zo’n reis kunt delen.’
Zeilavonturen & COVID ?
‘Helaas speelt COVID19 nu ook nog een rol. Hopelijk bieden vaccins een oplossing en kunnen in de loop van volgend jaar beperkingen worden opgeheven.’
Ja want niet alleen nu, maar ook aan het begin van de reisplannen dit jaar, heeft Corona toch wel een invloed op onze reizen, toch?
‘Toen begin van 2020 COVID19 kwam overwaaien en in Nederland de eerste maatregelen werden aangekondigd, hebben we het op 5 april geplande vertrekfeestje afgezegd. Jammer, maar het was niet anders. Toen ging Nederland in gedeeltelijke lockdown. Eigenlijk heb ik daar geen vervelende gevoelens over. In tegendeel. Onze jongste zoon Lars kwam met zijn vriendin uit hun studentenkamer bij ons inwonen. Er werd thuis gewerkt en gestudeerd en ontspannen. Zelf was ik bezig met allerlei klusjes aan onze Eva en het editen van de eerste video’s. Het was gewoon heel waardevol en gezellig.
Toen Denemarken versoepelingen aankondigde, zijn we vertrokken. En toen de grens van Denemarken open ging, zijn we uit Nederland vertrokken. Afgezien van een extra vraag hier en daar en mondkapjes in Duitsland hebben we nergens echt beperkingen door COVID19 ervaren. Eén havenmeester in Estland raakte een beetje in paniek toen we zijn haven binnenvoeren met onze Nederlands vlag achterop. Estland had net de grenzen gesloten voor reizigers uit Nederland. We hebben rustig even aan boord gewacht tot hij met het verlossende antwoord kwam. Wij waren weliswaar Nederlanders, maar geen reizigers uit Nederland.
Na onze aankomst op Vlieland wilden we graag in een restaurant de succesvolle overtocht vieren. Het bleek de laatste avond dat restaurants open mochten zijn. We konden nog net een tafeltje bemachtigen.’
Zeil blunders...
De titel zegt eigenlijk al genoeg, maar eh.. heb je / hebben jullie al eens een dikke blunder mee gemaakt?
‘Een blunder? Dat wordt lastig kiezen…
Maar een belangrijk leermoment hebben we in onze afgelopen reis wel degelijk meegemaakt. Aan de oostkust van Zweden hadden we op de kaart een mooi plekje gevonden om tussen de eilandjes, voor anker, de nacht door te brengen.
De ingang was ondiep, nauwelijks 2 meter. Terwijl we heel, heel langzaam tussen de rotsen doorvaren tikken we een rots aan. We liggen stil. Ik kijk op de kaart en hoe we liggen en stuur bakboord uit. Wederom tikken we een rots aan. Daarna gaan we achteruit en varen stuurboord langs de ondiepe rots. Moraal van het verhaal: als je stilligt geeft de plotter NIET de koers aan die je voorligt. Een plotter geeft de koers die je vaart aan, dus gebaseerd op voortgang. Die vergissing maakte ik hier en daardoor maakte ik de keuze om de verkeerde kant op te sturen. Dom. Overigens is er niets beschadigd, afgezien van een deukje in mijn ego.’
Heb je nog tips & trics voor mede-zeilers?
‘De belangrijkste tip die ik zeilers en aankomend vertrekkers zou willen geven is: als je echt wilt, ga dan! Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Maar wat ik bedoel is dit: maak er werk van en laat niets je in de weg staan. Als ik elke tegenslag had aangegrepen om mijn droom te laten varen, was ik 30 jaar geleden al gestopt met dromen. Veel mensen zeggen mij dat ik makkelijk praten heb omdat ik de middelen heb. Dat klopt. Maar dat is niet vanzelf gegaan. Bovendien had ik de droom sowieso doorgezet. Met een andere boot, een ander budget. Bijvoorbeeld door een -kleinere- opknapper te kopen en meer te klussen. Werken onderweg. Je maakt andere keuzes. Mijn overtuiging is: als je wilt, kan het.
Nog een tip. Mocht je het in je planning passen: vaar ook naar het noorden. Voor de seizoenszeilers is het een goede optie om je boot ergens in de Oostzee achter te laten en het jaar erop verder te varen. In Duitsland, Estland, Finland en Zweden zijn voldoende faciliteiten waar je je boot veilig kunt stallen. Vertrekkers die bijvoorbeeld een rondje Atlantic willen doen: ga een paar maandjes eerder weg en pak de Baltic mee. Een ervaring om nooit te vergeten.’
Sailing Eva volgen?
Wij hebben genoten van dit verhaal! Het is en blijft zo interessant om de verhalen van reizigers te lezen.. Wil je op de hoogte blijven van Ben zijn avonturen? Wie weet herken jij jezelf wel als soulmate van Sailing Eva om een tijdje mee te zeilen.. ?
Hoe dan ook,, gewoon Sailing Eva volgen dus! Via Facebook of Youtube.. simply by clicking on these buttons:
