09/2021 : Getuigen van een wel heel bijzondere trip
‘Psssttt’ fluistert hij naast me en tikt me aan. Ik kijk en zie de glinstering niet alleen in zijn ogen maar ook in zijn linker hand. ‘Neeeeee wat leuk!!!’ Fluister ik zo zacht mogelijk terug. In de hand van Sjoerd, een van onze gasten van de afgelopen tijd, glinstert een verlovingsring tussen zijn duim en wijsvinger. ‘Waar wil je het vragen?’ Fluister ik.
‘Eh ja.. op het dek, als jullie het goed vinden?’ Zegt hij lacherig.
Sjoerd, Marjolein en hun zoontje Joshua van 1,5 zijn deze periode onze gasten. We hebben elkaar nog nooit ontmoet maar de overeenkomsten zijn daar. Een jong gezin met dromen, teveel dromen eigenlijk dat we misschien soms wel zoekende zijn in al die luxe keuzes die het leven te bieden heeft. In ieder geval de overeenkomst om, zolang de kinderen niet schoolplichtig zijn, een niet al te burgerlijk of doorgaans levenswijze te kiezen. Wij kozen voor een (tijdelijk) leven op een catamaran zeiljacht, en dat lijken Sjoerd en Marjolein ook wel heel gaaf te vinden.
De afgelopen maanden hebben Marjolein en ik best wel wat contact gehad, want met dit onbekende en toch ook snel bekend stel, is dit niet de eerste keer dat we deel uit maken van een verrassing. Eerst was het Marjolein haar beurt, want de reis op onze Dali heeft ze als verrassing aan Sjoerd cadeau gegeven voor zijn verjaardag. Kaartjes en filmpjes hebben we gemaakt, wat best gek is als je elkaar alleen van het telefoon contact kent. Maar de voorpret was zeker daar.
Terug naar deze ochtend..
geduld werd op de proef gesteld, dat is een ding dat zeker is. Want met kleine kinderen is plannen gewoon een uitdaging. De kleine Joshua wilde even niet slapen, Marjolein bracht hem naar bed en viel vervolgens ook zelf in slaap. Het wachten duurde uren, letterlijk dit keer. Om gezellig te proosten na het aanzoek, maakten we wat kleine onopvallende aankleding van gezellige drankjes en fruit. Doordat de boot natuurlijk continue draait om haar anker, hebben we de drankjes wel zesentwintig keer moeten verplaatsen zodat het niet in de zon stond. Nu heeft het fruit de vissen pleziert want na ruim een uur, ondanks onze effort, was dit niet meer eh.. te presenteren.
Geduld.. en nog meer geduld..
"Le moment supreme....."
‘Zal ik nog even een fotootje voor op het dek van jullie maken? Toch leuk samen weer zo een mooie Ibiza herinnering..’ zeg ik zodra Marjolein weer bij ons komt staan. We lopen gezamenlijk naar voren. Terwijl ik mijn telefoon op video modus zet. Verandert Sjoerd zijn gezicht in een gespannen gelaat. Met man en macht probeer ik m’n glimlach te verbergen, want ik weet dat die alles aan Marjolein zou verraden.
"Spoiler: SHE SAID YES!!"
Sid staat met Jessie op een afstand het tafereel te kijken, ik met de draaiende camera in mijn hand op een meter afstand, wisselen Sid en ik een blik uit.
Mietjes zijn we geworden want aan elkaar zien we dat ook wij een brok in onze keel krijgen van deze heerlijke romantiek. Prachtig. Wederom een unieke herinnering om toe te voegen aan onze reis.
"Nogmaals gefeliciteerd lief stel!"
Op liefde, geluk, mooie herinneringen en prachtige dromen, proosten we de glazen met inmiddels een lauw geworden inhoud van de zon.
