Al huppelend over de Hiswa (soms heb ik dat, een overload aan enthousiasme) ontmoeten Sid en ik mijn vriendinnetje Liselotte, altijd fijn om haar te zien! Ze is aan het werk op de Hiswa en promoot de magazines voor Zeilen.nl. Sid sluit aan bij een presentatie over het zeilen over de Wadden, gezien hij in mei met zijn vrienden dit mooie zeilgebied gaat overvaren, en ik ontmoet Ben Rutte (eindredacteur van Zeilen.nl). Hij verteld dat hij ons nog herkend van de vertrekkersdag en dat hij nog wat connecties voor ons heeft. Van dit soort gesprekken krijg ik altijd energie! Ik ben best wel bescheiden en krijg dus altijd van die euforische gevoelens als ik een compliment krijg. Zo hoor ik ook de laatste tijd veel positieve reactie over mijn blogs. Maar ook echt inhoudelijk! Dit vind ik een mega compliment, dat jullie gewoon de tijd nemen om deze fragmenten uit mijn leven te lezen!
Even later sta ik met nog een aantal mensen te praten en het valt mij op dat mensen wat moeite hebben met de uitspraak van onze bedrijfsnaam. Deliee.. Nee.. Dalli .. Sailing.com al voorzichtig uitsprekende hoor ik nog vaak onze bedrijfsnaam. Nee hoor jongens, spreek Dali maar lekker uit op z’n Nederlands Da-li.
Natuurlijk vind ik het geen enkel probleem om vol enthousiasme onze keuze voor deze naam zo vaak mogelijk uit te leggen!
Dus daar komt ie:
Zoals sommige van jullie weten maak ik ook schilderijen, een aantal van jullie hebben er zelfs eentje in huis hangen. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat ik schuldig ben aan het feit dat mijn verfkwasten al geruime tijd in de kast liggen te verstoffen en mijn verf behoorlijk aan het opdrogen is helaas niet op doek maar in de tube. Dan hoor ik mezelf net even te vaak excuusjes, als ‘te druk met mijn werk’, ‘te veel onrust in mijn hoofd’ opsommen, wanneer ik de vraag krijg of ik weer nieuwe schilderijen kan laten zien.. Ergens zit daar wel een kern van waarheid in maar om eerlijk te zijn is mijn grootste valkuil en tevens slot op mijn handen ‘mijn onzekerheid over mijn creativiteit’. Qua schildertechniek heb ik geen moeite maar het loslaten en overgeven aan mijn eigen creativiteit is een lastige. Voor andere heb ik altijd ideeën genoeg maar voor mijzelf.. weinig. Ik vind mijzelf nooit creatief genoeg en vind dat alles al bestaat en alles al eens is gemaakt. Dan denk ik leuk laat ik eens wat geks op doek schilderen, eenmaal bezig dan denk ik ‘pff wat zullen ze wel niet denken?’ of ‘Dit slaat helemaal nergens op, wat zou ze nu eigenlijk met dit schilderij bedoelen?’ Dus al meer dan eens heb ik een schilderij 4x over geschilderd waardoor er ineens wederom iets standaards op staat. Gelukkig moet ik nog steeds om mij zelf lachen en mijzelf in de spiegel aankijken en zeggen dat ik toch wel een pannenkoek ben en gewoon moet doen wat ik leuk vind want dat adviseer ik ten slotte ook regelmatig aan mijn omgeving.
Anyway lang-verhaal-kort.. Wederom een momentje ‘maar genoeg over mij, wat vind jij van mij?’ Iets met tegenstrijd in onzekerheid want kennelijk praat ik best graag over mijzelf zeker gezien ik het zelfs blog tegenwoordig.
Kennen jullie de kunstenaar Salvador Dali? Deze iets wat gekke man is dus mijn held! Ofwel de eerste link naar onze bedrijfsnaam en logo! Hij is het volledig tegenover gestelde van mijn angst, mijn onzekerheid. Deze man zette al zijn angsten maar ook dromen in een unieke manier op doek! Zo droomde hij over unieke vrijheid en zette deze om in vlinders (aha link nr 2 naar ons logo). Zijn muze was Gala (tevens de naam van onze boot) hij was smoorverliefd op haar maar bedreef nooit de liefde met haar, hij had haar nodig om zijn schilderijen vorm te geven, althans zo voelde het voor hem, en zijn kunsten tot uiting te laten komen. Vele omschrijven hem als een beetje gek, maar die opmerking krijgen Sid en ik ook regelmatig als wij ons verhaal van de wereld overzeilen vertellen!
Een en al match dus!
