Jaarwisselingen, meestal niet echt mijn ding. Ik ben altijd zo een type wat roept dat kerst en oud-en nieuw verschrikkelijk is. Om eerlijk te zijn meende ik het ook nog! Afgelopen 5-6 jaar (ik ben dus niet zo een vrouw die bijhoudt hoelang ze ‘ verkering’ heeft) zit ik alleen aan het kerstdiner omdat Sid aan het werk is, uiteraard kan ik mijzelf prima vermaken maar toch, rond die feestdagen; SUPER SAAI! En dan dat oud- en nieuw, hou-op-schei-uit. Iedereen die al maanden van te voren aan het plannen is wat voor te gek-hip-super-tof feest we allemaal naar toe gaan, om vervolgens allemaal in een andere kroeg te staan en nooit met de mensen bij wie je eigenlijk had willen zijn. Nou dan ben ik dus liever het type wat alleen op de bank gaat zitten, wachten tot het over is. Ook dat gebeurd niet hoor want ik heb nog nooit 1 januari mee gemaakt, althans wel meegemaakt samen met de toiletpot, ieder jaar begin ik daar toch een innige relatie mee. Schijnbaar omdat ik me toch even heb laten gaan in een of andere kroeg.
Maar dit jaar is anders, zo negatief als ik er altijd in sta, zo bijzonder euforisch sta ik er nu in en dat komt natuurlijk omdat eind 2016 wij met z’n twee Nederland voor een hele lang periode gaan verlaten. Zo tegenstrijdig als voorgaande jaren, hebben Sid en ik nu juist heel veel zin om deze dagen met familie en vrienden door te brengen.
Met 1 been in het nieuwe jaar sta ik voor het eerst naar mijn- en ons- afgelopen jaar terug te kijken.
Dit is niet alleen (voorlopig) het laatste jaar dat we kerst en oud-en-nieuw op de traditionele wijze vieren, maar ook al onze vakanties gaan er anders uit zien. Niet meer backpacken/met de camper of met de trein, nee we gaan straks voor een zeer lange tijd reizen met een boot! Onze goede- echt niet verkeerde- banen (we hebben ieder een eigen bedrijf) laten we achter ons, niet meer spontaan op de koffie bij vrienden en familie. Voortaan gaat alles per skype, of als onze vrienden en familie ons op komen zoeken. Toch een bizarre gedachten, ik wil er niet te veel bij stil staan want dan bedenk ik mij ook hoe erg we iedereen zullen missen.
Maar goed, genoeg sombere gedachten, ik was juist in een euforische stemming!
Wat een jaar, of eigenlijk wat een afgelopen jaren! ruim 2 jaar geleden hebben Sid en ik besloten om onze wereldreis echt in te gaan plannen, een wereld reis door middel van de wereld-zeeën te bevaren met een prachtige catamaran.
Om hier te komen hebben we behoorlijk wat voorbereiding genoten en terugkijkend hierop ben ik ook behoorlijk trots op hetgeen wat we hebben bereikt. Allereerst door ons veel in te lezen, boeken te lezen van andere stellen/families die de wereld hebben overgezeild. Stiekem moet ik erbij vermelden dat Sid de lezer is van ons twee maar goed, als hij het verhaal van een dergelijk boek aan mij verteld, heb ik het eigenlijk ook gelezen, toch? Daarnaast beide onze vaarbewijzen gehaald, marifonie, marcom B, radar, theoretische kustnavigatie, meteorologie, dieseltechniek, praktische zeilcursussen CWO I & II kajuit en zeezeilen en wat oversteken gemaakt. Best pittig kan ik je vertellen, vooral omdat we altijd de periodes uitkiezen buiten het seizoen, ijs-koud! Waarom; om slechter weer mee te maken. Met mooi weer kan bijna iedereen zeilen. Dat hebben wij ook meegemaakt met onze eerste zeilvakantie in Griekenland (toen hadden we welgeteld 4 hele dagen zeilen op het IJsselmeer als ervaring op ons naam staan) meegemaakt. Maar met slechter en koud weer is het toch anders, spannender en leerzamer. Je wordt ook meer op de proef gesteld, omdat met koud, somber weer iedereen toch wat minder happy is. Vooral ik, en Sid heeft ook behoorlijk wat te moeten doorstaan met mijn ‘minder-happy-mood’ (lees; bok-chagrijnig) maar al met al heeft het ons alleen maar meer tot elkaar gebracht.
Daarnaast heeft Sid in een pittig tempo nog allerlei extra duikbrevetten behaald, om dit moment is hij bezig met het afronden van de laatste; instructeur OWDI. Daarentegen ben ik mij het afgelopen jaar verder gaan verdiepen op het creatieve vak met name in de fotografie, dankzij de fotoacademie in Amsterdam heb ik behoorlijk wat theoretische en praktijk ervaring opgedaan. Nu nog verder met mijn opleiding tot yoga-teacher en dan hebben we alles wel afgerond wat we in gedachten hadden.
En dan gaat het aftellen pas echt beginnen,, spannend met een tikje gezonde nervositeit. Maar goed, het is nog niet zo ver.. en om deze blog toch heerlijk zoetsappig en burgerlijk af te sluiten omdat ik er ook enigszins mee begon; “eerst nog even lekker genieten van het traditionele kerstdiner met de familie, met vrienden dronken worden tijdens Oud&Nieuw en op 1 januari weer heerlijk kroelen met mijn wc-pot, en dat allemaal zonder tegenzin! sterker nog ; ik heb er zin in!”
Tot snel! veel liefs Sid & Vonne
