01/2021 : Zeilcollega in the Picture!
Natuurlijk is het leuk om stukjes over ons te lezen, maar nog leuker is om de verhalen van anderen te lezen! Daarom zetten wij in deze blog een collega-Zeiler in het zonnetje. Met natuurlijk verhalen over de mooiste reis-ervaring, toekomstplannen maar ook blunders!
Kennismaken en Oer-Nederlandse appeltaart
‘Wat een heeeeerlijke appeltaart!’ zeg ik met mijn mond vol en een schepje slagroom op mijn vorkje om erachter aan te proppen. Ze lacht en knikt. Het is kerst en we zitten met de enige Nederlanders die ook overwinteren in de haven van Fineke- Turkije, aan ons kerstdiner. We wisselen de nodige ervaringen en leuke verhalen uit, en dat met heerlijke appeltaart en slagroom. Een fijne flashback naar onze jeugd, want de taart en slagroom zijn exact zoals mijn moeder en daarvoor mijn oma deze maakte.
Even voorstellen..
Deze blog staat dus in het teken van een ontzettend vriendelijk Nederlands stel, met goede taartenbakskills. Hetzelfde overwinterplan als dat wij uitvoeren, dezelfde relaxte instelling. Wij zijn benieuwd naar hun verhaal, jullie ook? Je lees het hieronder!
Jan en José, wat fijn jullie te ontmoeten! Vertel eens wat meer.. wie zijn jullie, waar komen jullie vandaan en natuurlijk.. over jullie schip!
‘Natuurlijk doen wij dat! Wij zijn Jan Reitsma en José Groot, 66 en 65 jaar oud. José komt oorspronkelijk uit Castricum, Jan uit Leeuwarden.’
Castricum? Dat is bij ons om de hoek! Ik (Yvonne) heeft daar zelfs op school gezeten. Wat leuk een echte Noord-Hollandse.
‘Maar ik ben niet in het Noord-Hollandse gebleven hoor’ Antwoord José. ‘Ik ben verhuisd naar Leeuwarden op 17-jarige leeftijd om daar te studeren aan de Pedagogische Academie. Jan zijn beste vriend zat bij mij in de klas. Na het eindexamen van de PA ging de oude klas elk jaar met Hemelvaart zeilen op een klipper. Jan ging als fervente zeiler elk jaar mee: “en zo is het gekomen”.’
Wauw,, dus jullie liefde voor zeilen heeft ook de liefde voor elkaar gekruist! Prachtig!
‘We hebben heel lang in Den Helder gewoond.’ gaat José verder. ‘We hebben in 2008 ons huis verkocht, onze banen opgezegd en zijn toen voor de eerste keer vertrokken met een Moody S31. We hebben toen achtereenvolgens overwinterd in Lagos (Portugal), Marmaris (Turkije) en Marina di Ragusa (Sicilië). Na 3 jaar zijn we via de Franse kanalen teruggevaren naar Nederland. Er moest nog een paar jaar gewerkt worden….
Als we nu in Nederland zijn hebben we onze eigen woonruimte in Schagerbrug.’
Maar naast een gave woonboerderij in Schagen, wonen jullie nu en in het verleden ook op een prachtig schip! In ieder geval deze heerlijke winter in Turkije.
‘Zeker! En daar zijn we maar wat blij mee’ zegt Jan vol trots. ‘We hebben ons voorgaande schip, de Moody, verkocht en een Bavaria 40-2 gekocht. We wilden graag weer vertrekken, maar dan wel met een iets grotere boot en een ruime natte cel…….Beide boten heten Jonas. In 2016 zijn we opnieuw vanuit Nederland naar de Middellandse Zee gevaren.’
*het artikel gaat na de foto verder*
En vertel eens wat meer over jullie zeil avonturen?
Met de jaren zeilervaring die jullie hebben opgedaan, begonnen op een klipper in vakanties en uiteindelijk lekker op een eigen zeiljacht die jullie een stukje van de wereld heeft laten zien, hebben jullie vast veel avonturen te delen. Kunnen jullie een reis vermelden die er echt uitspringt?
‘Ja, dat zijn inmiddels best wel wat verhalen ja.. Iedere keer uitvaren heeft eigenlijk wel iets heel bijzonders!’ zegt José terwijl ze Jan aankijkt. Hij knikt en ik zie aan zijn ogen dat hij wegdroomt naar alle mooie herinneren die ze hebben gemaakt.
‘Het meest bijzondere is beide keren toch wel het eerste jaar van Nederland naar Portugal.’ gaat José verder. ‘Alles is nieuw, het voelt als vakantie en elke tocht is spannend. In het begin veel rekenwerk in verband met het tij…de golf van Biskaje namen we vanaf Sable d’ Olonne. In 36 uur ben je dan aan de Spaanse noordkust. De Spaanse ria’s zijn prachtig en omdat Biskaje achter de rug is, is de druk van de ketel. Je leert onderweg mensen kennen voor wie het ook allemaal spannend en nieuw is en dat schept een band.’
Zeilen brengt ook wel eens wat blunders met zich mee..
‘O, zeker! Af en toe neem je een verkeerde beslissing!’ zegt Jan met een grijns op zijn gezicht.
‘Zo besloten we een nacht door te varen in een veel te drukbevaren gebied. Dat was bij de straat van Messina.
Ook maakte we een keer het besluit niet door een passage te varen, bij Brest en Benodet (FR), omdat het tij laat op de dag pas goed is. Daarom besloten wij eromheen te varen, omdat dit zeker wel sneller zou zijn. Wat kwamen wij bedrogen uit. Want uiteindelijk ben je tegelijk aan de andere kant van de passage met de boten die het tij afgewacht hebben. Onderweg ontstond er ook nog eens dikke mist en motregen, wat resulteerde dat we uiteindelijk pas
om half 1 ’s nachts (!)op de plaats van bestemming aankwamen.’
‘We hebben ons laten overhalen om over te steken van Menorca naar Sardinië (we waren met 3 boten), terwijl je weet dat je nog een dag moet wachten omdat het hard gewaaid heeft. Je vaart over een ‘oude zee’, weinig wind, vervelende golven die van alle kanten lijken te komen…heel oncomfortabel, te onrustig om eten te warmen, een nacht met onweer om je heen, en dan regen, regen, regen…. Na 36 uur kwamen we als verzopen katten aan.
We zijn nooit in gevaar geweest. Het voordeel van lang op reis zijn, is tijd hebben. Als het te hard waait wacht je gewoon.’
Hoe denkt de familie over jullie zeil-avonturen?
‘Jan zeilt al zijn hele leven, dus dat was bekend terrein’ verteld José. ‘Zelf kom ik uit een familie van echte landrotten, die niets met boten hebben!’ zegt ze lachend.
‘En verder is onze familie niet heel groot (meer). We hebben geen kinderen en onze ouders waren alle vier gestorven toen we de eerste keer vertrokken. Wij waren wel blij dat we ze niet meer hoefden te vertellen, dat we zouden vertrekken. Dat zouden ze moeilijk gevonden hebben. De broers en zussen vinden het prima dat we ons leven leiden, zoals we het leiden.’
Hoe zag afgelopen jaar eruit?
‘Over het afgelopen seizoen kunnen we kort zijn: Na een wat langere periode in Nederland zouden we 20 maart naar Turkije vliegen. We waren al druk aan het afscheid nemen van iedereen toen op 13 maart Turkije het luchtruim sloot.’ vertelt Jan.
‘Uiteindelijk besloten we eind juni naar Turkije te gaan. De boot stond op de kant en we hadden een kamer in het hotel aan de overkant van de weg. Het was rond de 35 graden overdag. Het werken aan de boot was dan ook warm.’ gaat José verder.
‘Na een week ging de boot te water en verlieten we het hotel. Maar… na een paar dagen werd Jan ziek, hij had het benauwd en sliep niet meer.’
‘De grens met Griekenland zou gesloten zijn tot minstens september. We besloten naar Nederland te gaan. Jan werd twee dagen voor vertrek nog benauwder en kreeg koorts. Met veel hulp van mensen hier in de jachthaven zijn we getest op Corona in het ziekenhuis. Dat was het gelukkig niet, maar wel een flinke luchtweginfectie. We kregen een brief mee dat we negatief op corona getest waren. We denken zelf dat de airconditioning in de hotelkamer de boosdoener is geweest.’
JEETJE, wat een verhaal! Dat wil je helemaal niet meemaken in het buitenland. Hebben jullie daarna nog wel naar Nederland kunnen reizen?
‘Ja, de reis is gewoon doorgegaan. De taxichauffeur bracht ons twee dagen later naar het vliegveld en heeft voor de zekerheid gewacht tot zeker was dat we echt konden vertrekken. Al met al zijn we 2 weken in Turkije geweest en een jaar in Nederland. In november hebben we besloten weer naar Turkije te gaan.’
Hopelijk ziet aankomend jaar er voor iedereen beter uit, hoe hopen jullie het in te vullen?
‘We hopen dat komend seizoen de grens met Griekenland weer opengaat. We zijn van plan terug te gaan naar Marina di Ragusa op Sicilië.
De komende jaren willen we terug naar Nederland varen. In de toekomst lokken de Scandinavische landen….’
Wat leuk! Onze vorige blog, collega-zeiler in de picture, heeft afgelopen zomer in Scandinavië rond gevaren! Dit lees je hier.
Hebben jullie nog tips & trics voor mede-zeilers?
‘Wij zeggen altijd: Neem de tijd, je hoeft niet op tijd terug voor je werk te zijn……’ zegt José.
‘Ja dat staat wel op nummer een, neem de tijd. De Middellandse Zee is een zee om respect voor te hebben. Ik vergelijk het altijd met het IJsselmeer wat golven betreft, maar waar dan wel iemand met een stokje doorheen roert.’ vult Jan aan.
‘Neem niet te veel spullen mee, overal zijn winkels en watersportzaken (tenminste in het Middellandse Zeegebied). Investeer wel in een bimini, anders houd je het hier zomers bijna niet uit!’ gaat hij verder.
‘En, zorg ervoor dat alle opvarenden het leuk blijven vinden; houd rekening met elkaars grenzen en zoek oplossingen waardoor het goed blijft gaan.’ sluit José af.
Dank jullie wel..
Wat een gezellige mensen zijn José en Jan. Ontzettend bedankt dat jullie dit met ons willen delen. Wij hebben genoten van dit verhaal en hopen dat jullie dit ook doen!
Tot eind 2019 heeft José een blog bijgehouden, als je het leuk vind om de avonturen tot dan te lezen, klik dan hier.
Collega-zeiler gezocht
Wij lopen nog steeds over van enthousiasme om de verhalen van andere zeilers te maken, te lezen en te delen. Daarom willen we nog veel meer verhalen schrijven!!
Ben jij of ken jij toevallig een zeiler, die ook ervaringen de delen heeft? Dit kan natuurlijk ook een starters verhaal zijn! Dan willen we jou enorm graag (digitaal) ontmoeten! Stuur ons een berichtje en hopelijk spreken we je snel. Liefs.
